با دعا قلب خود را بعنوان یک دوست برای خدا میگشائیم. گشودن دل بدین معنی نیست که بخواهیم خود را به خدا معرفی کنیم زیرا او ما را میشناسد، بلکه با دعا قادر خواهیم شد تا نزد او پذیرفته شویم. دعا خدا را نزد ما به این جهان نمی آورد، بلکه ما را نزد او می برد. وقتی که عیسی بر روی زمین بود، به حواریون خویش نحوه دعا کردن را آموخت. او آنان را طوری راهنمایی کرد که نیازهای روزانه خود را نزد خدا اظهار کنند و همه توجه خود را به او معطوف کنند. عیسی به ایشان اطمینان داد که درخواست‌ ایشان شنیده خواهد شد. اینگونه دعا بما تضمین میدهد که حاجتهای ما مورد لطف و عنایت آن خدای ازلی قرار میگیرد.

نیاز ما به دعا

با اینکه عیسی در میان انسان‌ها زندگی میکرد، لیکن همیشه نزد خدای پدر دعا می کرد. نجات دهنده ما، خود را با نیازها و ضعف‌های ما آشنا کرد، و واسطه و شفاعت کننده ای برای ما شد تا بخاطر ما نزد پدر خویش عرضحال نمودهتا قوت و نیرویی تازه گرفته بدین جهت که بتواند در برابر سختی‌ها و در انجام رسالتی که بر دوش داشت آماده باشد. او الگو و سرمشقی در همه امور است. او در هنگام ناتوانی و درماندگی ، مانند برادری ارشد و مهربان در کنار ما ایستاده است. او مانند ما از همه جهات وسوسه شد و مورد آزمون قرار گرفت؛ اما چون فردی معصوم و بیگناه بود، ذات وی از شرارت روی گردان بود. او در جهانی مملواز گناه، سختی‌ها و شکنجه‌های روح را تحمل نمود. انسانیت او دعا را تبدیل به یک نیاز و امتیاز کرد. او در ارتباط با پدر خویش در آسایش و شادی بود. و اگر نجات دهنده بشر، پسر خدا نیاز به دعا کردن را احساس کرد، پس ما انسان‌های گناهکار و ضعیف باید بسیار بیشتر ضرورت دعای پرشور و دائمی را احساس کنیم.
پدر آسمانی ما بدنبال ارزانی داشتن برکات بی دریغ خود به ماست. نوشیدن فراوان از چشمه بی حد و حصر محبت او، افتخار ماست. جای بسی تاسف است که ما بسیار کم دعا می کنیم! خدا آماده و مایل به شنیدن دعاهای صادقانه فرزندان فروتن خود بوده و در عین حال بی میلی آشکاری از طرف ما مشهود است زیرا که خواسته های خود را با خدا در میان نمیگذاریم. فرشتگان آسمان درباره انسان‌‌های درمانده و بیچاره که در معرض وسوسه قرار دارند، چه فکری می کنند، وقتی که قلب سرشار از محبت خدا، مشتاق آنهاست و آماده است تا بیش از آنچه که می خواهند و می اندیشند به آن‌ها عطا کند، حتی با این وجود که آن‌ها بسیار کم دعا می کنند و ایمان ناچیزی دارند؟ فرشتگان، با عشق و اشتیاق در برابر خدا سجده میکنند. آن‌ها علاقه دارند که در کنار او باشند. کروبیان ارتباط با خدا را نهایت شادی خود می دانند؛ و با این حال فرزندان زمین که شدیدا» به کمک خدا نیازمند هستند، بنظر از گام برداشتن بدون نور هدایت روح القدس مستغنی هستند.

راه پیروزی

شیطان افراد کاهل و بی‌توجه به دعا را، در سیاهچاله جهل و تاریکی نگاه میدارد. او از روی خصومت در گوشهای ایشان وسوسه را زمزمه میکند تا آنها را به دام گناه بکشاند؛ به این دلیل که آنان از امتیازی که خدا در وعده دعای ربانی به آنها داده است، استفاده نمی کنند. چرا پسران و دختران خدا باید این چنین به دعا کردن بی علاقه باشند، در حالی که دعا کردن کلید ایمان برای باز کردن دروازه های برکات آسمان است، جایی که منابع بی‌پایان قدرت خدای مطلق توانا، نگاه داری می‌شود. بدون دعای بی وقفه و تلاش ، در معرض خطر بی تفاوتی و انحراف از مسیر درست هستیم. اهریمن مداوم به دنبال بستن مسیر به سوی بارگاه رحمت است تا ما به واسطه دعاهای مشتاقانه و ایمان، فیض و قدرت مقاومت در برابر وسوسه را بدست نیاوریم.
در خلوت خود دعا کنید و همچنان که به دنبال کار روزانه خود می روید اجازه دهید قلبتان به سوی خدا متعالی شده و زلال شود. این چنین بود که خنوخ با خدا راه رفت. دعاهای خاموش مانند بخوری با ارزش به نزد عرش فیض صعود می‌ کنند. شیطان نمی تواند قلب کسی را که اینچنین به خدا نزدیک است، مقهور خود کند.

شرایط دعا کردن

در شرایطی خاص خداوند دعاهای ما را شنیده و پاسخ میدهد. نخست این که از او کمک بخواهیم. او وعده داده است، ”من به زمین تشنه آب می‌دهم و در زمینهای خشک، نهرهای آب جاری خواهم ساخت“ (اشعیا باب ۴۴ آیه ۳). کسانی که گرسنه و تشنه عدالت و مشتاق خدا هستند، می توانند انتظار داشته باشند که سیراب خواهند شد. دلهای ما باید برای تحت تاثیر قرار گرفتن به روی روح القدس باز باشد، در غیر این صورت برکات خدا دریافت نخواهند شد.
نیاز بزرگ ما، همان دلیلی است که با شیوایی خواسته ما را بیان میکند. ولیکن برای استجابت آن امور باید خداوند را بطلبیم. او می گوید ”بخواهید، به شما داده خواهد شد.“ و ”در جایی که خدا حتی فرزند خود را از ما دریغ نکرد بلکه او را فرستاد تا در راه همه ما قربانی شود آیا همه چیزها را بما نخواهد بخشید؟“ (متی باب ۷ آیه ۷؛ رومیان باب ۸ آیه ۳۲)
اگر در دل هایمان مراقب گناه باشیم، اگر به هر نوع گناه پیدا و عیان دلبستگی داشته باشیم، خداوند صدایمان را نخواهد شنید؛ اما دعای روح توبه کار و پشیمان همواره اجابت میشود. زمانی که همه اشتباهات اصلاح می شوند، می توانیم مطمئن باشیم که خدا پاسخ درخواست‌هایمان را خواهد داد. شایستگی و فضل ما قرین توجه و رحمت الهی نخواهد بود؛ زیرا تنها شفیع ما عیسی است که بما شایستگی عطا میکند تا رستگار شویم و خون اوست که ما را تطهیر خواهد نمود؛ با این حال باید برای تطبیق یافتن با شرایط پذیرفته شدن، باید کوشش کنیم.
یکی از اصول پذیرفته شدن دعا، ایمان است. ”هر که میخواهد بسوی خدا بیاید باید ایمان داشته باشد که خدا هست و به آنانی که با دلی پاک در جستجوی او هستند پاداش میدهد“ (عبرانیان باب ۱۱ آیه ۶). عیسی به حواریون خود فرمود، ”بنابراین به شما می‌گویم آنچه در عبادت سوال می‌کنید، یقین بدانید که آن را یافته‌اید و به شما عطا خواهد شد“ (مرقس باب ۱۱ آیه ۲۴). آیا کلام او را قبول داریم؟

برای خدا هیچ چیزی غیر ممکن نیست

خواسته ها، شادی ها، غم ها، دلواپسی ها و ترس های خود را به خدا بسپارید. برداشتن بارهای شما برای او سخت نیست. او که تعداد موهای سر شما را می داند، نسبت به خواسته های فرزندانش بی تفاوت نیست. ”زیراخداوند بسیار مهربان و رحیم است“ (یعقوب باب ۵ آیه ۱۱). قلب پر محبت او از غم ها و حتی حرفهای ما متأثر می شود. هر چیزی که ذهنتان را مشوش و نگران می کند، به او بسپارید. او قادر به تحمل هر چیزی است زیرا او نگاه دارنده کهکشان هاست و بر همه امور جهان حکمرانی می کند. هر چیزی که مربوط به آسایش و آرامش ما باشد، برای او مهم است. او تمامی اوراق زندگی ما را خوانده است و هیچ چیز از او مخفی نیست ؛ او حلّال مشکلات بظاهر لاینحل ماست. هیچ گره ای نیست که او نتواند آنرا بگشاید . هر حادثه ای که برای کوچکترین فرزاندن او رخ بدهد، هر اضطرابی که روح را آزار بدهد، هر وجد و شوقی از شادی، هر دعای بی ریایی که از دل برآید ، پدر آسمانی میبیند و میشنود و به آن علاقمند است.”او دلشکستگان را شفا میبخشد و زخمهای ایشان را میبندد“ (مزامیر باب ۱۴۷ آیه ۳). رابطه بین خدا و هر فردی چنان منحصر بفرد و در کمال است که گویا فرد دیگری بر روی این زمین وجود ندارد که فرزند محبوب خود را برای او ارزانی دارد و با او در این دوستی شریک شود.